«Άνθρωπος στη θάλασσα – κάντε γρήγορα» – δεν έχει σημασία το πορτοφόλι, αλλά οι θέσεις εργασίας!

Αγαπητοί συνταξιδιώτες,

την κραυγή «Άνθρωπος στη θάλασσα» την ακούμε συχνά αυτόν τον καιρό. Όχι όμως ως έκκληση για βοήθεια, αλλά ως εντολή στη διεύθυνση προσωπικού.

Όχι στη δική μας επιχείρηση! Έχουμε ένα σχέδιο και μια συνταγή για το πώς 1000 άνθρωποι θα διατηρήσουν το κίνητρο και θα πηγαίνουν με προθυμία στη δουλειά τους παρά τον κορωνοϊό! Σε εμάς δεν θα υπάρξει μερική απασχόληση, απολύσεις ή περικοπές. Γι’ αυτόν τον λόγο είμαστε η πιο ισχυρή αγωνιστική δύναμη που υπάρχει. Κανείς δεν λουφάρει, όλοι συμμετέχουν και εγώ ο ίδιος στερούμαι τον μισθό μου – πλήρως. Στη δική μας επιχείρηση, όλοι πηγαίνουν με υπευθυνότητα και προσοχή στη δουλειά, στο εργοστάσιο, στις πωλήσεις – όπως οι νοσηλεύτριες, οι νοσηλευτές και οι γιατροί στον ασθενή: έτοιμοι να θυσιαστούν.

1000 περήφανοι άνθρωποι που δείχνουν προς τα έξω πώς συμπεριφέρεται η εταιρεία τους σε μια κρίση απέναντι στην ομάδα, στο προσωπικό παραγωγής και στους υπαλλήλους. Αυτό μεταφέρεται στον κόσμο: στον πελάτη, στον γείτονα και στους φίλους. Και φυσικά στον Τύπο. Ό,τι μάς δίνει ώθηση και ό,τι μας ανησυχεί το κοινοποιούμε στην ιστοσελίδα μας. Γι’ αυτό δεχόμαστε χειροκροτήματα, γι’ αυτό δεχόμαστε αποδοχή, γι’ αυτό δεχόμαστε αναγνώριση.

Και για τον λόγο αυτό, το μαγαζί μας συνεχίζει να λειτουργεί. Το συμπλήρωμα για το Πάσχα προς όλους τους εργαζόμενους κόστισε 500 ευρώ. Προηγήθηκαν 1000 ευρώ – δηλαδή, συνολικά 1,5 εκατομμύριο ευρώ ως έκτακτη οικονομική ενίσχυση για τον κορωνοϊό. Χρήματα που πήγαν για τον καλύτερο σκοπό. Και πολλές συναδέλφισσες και συνάδελφοι χρειάζονται πραγματικά τα λεφτά αυτήν τη στιγμή. Αυτό ισχύει χωρίς αμφιβολία και για άλλες επιχειρήσεις, αντ’ αυτού αρκετοί εξυπνάκηδες δηλώνουν μερική απασχόληση ή απολύουν κόσμο, για να μετακυλήσουν το κόστος του προσωπικού στο ευρύτερο σύνολο. Φυλούν τα παραγεμισμένα πορτοφόλια τους. Και ποιος γέμισε αυτά τα πορτοφόλια με λεφτά; Αυτοί ακριβώς οι άνθρωποι που τώρα τους γυρνούν την πλάτη. Δυστυχώς, πάρα πολλές ανεύθυνες εταιρείες κάνουν τώρα ακριβώς την ίδια γουρουνιά. Ξεχνούν τα εκατομμύρια και τα δισεκατομμύρια κέρδη των τελευταίων ετών. Δύο μήνες κόντρα άνεμος – μόνο δύο μήνες και όλοι στρέφονται στο κράτος και φωνάζουν «άνθρωπος στη θάλασσα» – όχι ως έκκληση για βοήθεια, αλλά ως διαταγή!

ΕΜΕΙΣ δεν το κάνουμε αυτό!! ΕΜΕΙΣ αναλαμβάνουμε την ευθύνη για το μαγαζί μας, για τους ανθρώπους μας, για τους πελάτες μας, για την κοινωνία και τη χώρα μας. Θυμόμαστε όλοι μας ακόμη καλά την οικονομική κρίση του 2008 και 2009. Και τότε ακολουθήσαμε την ίδια πρακτική. Άλλοι περιέκοψαν μισθούς, έκαναν απολύσεις και επέβαλαν μερική απασχόληση, προκειμένου να σταθεροποιήσουν τα κέρδη τους πάνω στις πλάτες του προσωπικού τους. Αυτό είναι αίσχος! Και είναι χαζό! Τότε βγήκαμε από την κρίση εξαιρετικά πιο δυνατοί, γιατί είχαμε κάνει ακριβώς το ίδιο που κάνουμε και τώρα. Ξέρουμε τι κάνουμε και ξέρουμε ότι, όχι μόνο είναι σωστό, αλλά είναι και ο μοναδικός δίκαιος τρόπος για να αντιμετωπίσουμε τους δικούς μας ανθρώπους!! Διότι είναι ακριβώς οι ίδιοι άνθρωποι που φέρνουν στις εταιρείες και τις επιχειρήσεις τους κέρδη εκατομμυρίων και δισεκατομμυρίων ευρώ. Κανείς δεν επιτρέπεται να το ξεχνάει αυτό σε καιρούς κρίσης!

Από την πλευρά τους, οι άνθρωποι δεν ξεχνούν επίσης πώς τους αντιμετώπισε η εταιρεία σε δύσκολες καταστάσεις, αν τελικά τους έριξε μια μούτζα ή τους στήριξε – αν τους στήριξε στον αγώνα για την επιβίωση της εταιρείας και, συνεπώς, για τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας τους, αλλά φυσικά και των πηγών μελλοντικών κερδών των επιχειρήσεων. Ποιος πρέπει να το κάνει αυτό; Έχετε τρεις μαντεψιές. Μπροστά σε όλο αυτό το σκηνικό, τολμώ να αμφιβάλλω αν έχει νόημα όλοι αυτοί που μπορούν να κάνουν τέτοιες ενέργειες, να στέλνουν τον κόσμο σπίτι του, για να κερδίσουν τα έξοδα από τους μισθούς μέσω της μερικής απασχόλησης ή των απολύσεων και να επιβαρύνουν το σύνολο. Ωστόσο, εδώ πρόκειται πρωτίστως για τη διατήρηση της θετικής εταιρικής εικόνας των επιχειρήσεων και όχι μόνο της μέγιστης κερδοφορίας. Δεν πληρώνει το πορτοφόλι, αλλά οι θέσεις εργασίας, η προστιθέμενη αξία, τα φορολογικά έσοδα και οι εισφορές εργοδοτών και εργαζομένων στα ευλογημένα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης που έχουμε. Εδώ δεν πρόκειται για την απεγνωσμένη διατήρηση των λιγοστών χρημάτων για μεμονωμένους, αλλά για την απόκτηση του εφικτού για όλους. Και το εφικτό είναι πολύ – ιδίως στις κρίσεις! 

Δικός σας

Ernst Prost

Διευθύνων Σύμβουλος