«Μαζική ανεργεία; Μαζική εξαθλίωση; Μαζικοί τάφοι;»

Αγαπητοί συνεργάτες,

όχι, δεν μιλάμε για κάποια χώρα της Αφρικής, αλλά για την Νέα Υόρκη. Μια υπέροχη πόλη: το Άγαλμα της Ελευθερίας, το Broadway, το Manhattan – η Νέα Υόρκη είναι ένα σύμβολο για τον ελεύθερο κόσμος, για τον πολιτισμό, για την τέχνη, για την ανοχή και τη δημοκρατία. Στα δικά μου μάτια όμως ακόμη περισσότερο ένα σύμβολο για τη συνοχή, την αντίσταση και την ικανότητα ανασυγκρότησης και μάχης – ασχέτως πόσο δύσκολες είναι οι ήττες. Μαζικοί τάφοι δεν ταιριάζουν σε αυτήν την πόλη. Αλλά τώρα είναι γεγονός. Όπως και τα γεμάτα νοσοκομεία, τα ιατρεία ανάγκης στα πάρκα και τα φορτηγά ψυγεία, που μετατράπηκαν σε νεκροτομεία. Νέα Υόρκη, η πόλη που δεν κοιμάται ποτέ τυλιγμένη σε ένα τεράστιο σάβανο; Αδιανόητο. Απίστευτο. Λυπηρό.

Έχουμε υπέροχους πελάτες σε αυτήν την ασύγκριτη πόλη, φίλους επιχειρηματίες, οι οποίοι ακόμη και τώρα σε αυτήν την καταστροφική συνθήκη κρατάνε τη σημαία μας ψηλά. Διαβάζω για μαζικούς τάφους και λαμβάνω ταυτόχρονα e-mail από τους πελάτες μας, αλλά και τους συνεργάτες μας, οι οποίοι όχι μόνο στην Νέα Υόρκη και σε όλες τις Η.Π.Α. συνεχίζουν την εργασία τους με πολύ θάρρος, πειθαρχεία και εξαιρετική προσοχή. Και μέσα σε όλο αυτό το χάος λαμβάνω ακόμη και ειδήσεις επιτυχίας από αυτήν την κατακεραυνωμένη πόλη. Μερικές φορές η θλίψη, αλλά και η χαρά, είναι τόση που δεν αντέχεται. Χαρά, γιατί βλέπω πώς η οικογένεια της Liqui Moly λειτουργεί και μένει μαζί – στις Η.Π.Α. και σε ολόκληρο τον κόσμο!

Η Νέα Υόρκη θα τα καταφέρει και αυτή τη φορά. Αν ήταν μία πόλη να τα καταφέρει, αυτή θα ήταν η Νέα Υόρκη. Αυτό το πιστεύω και το ελπίζω. Ήταν φθινόπωρο του 1979. Ήμουν 22 χρονών, σε επαγγελματικό ταξίδι στον Καναδά και τις Η.Π.Α. Ο τελευταίος μου σταθμός ήταν η Νέα Υόρκη – εκεί μου επιτέθηκαν και με λήστεψαν… 

Δικό μου ήταν το φταίξιμο – αλλά από τότε δεν ξαναπήγα στην Νέα Υόρκη...δεν ήθελα πλέον. Όταν όλα αυτά πια τελειώσουν, θα πάω ξανά – στην Νέα Υόρκη. Και θα κάνω μια παράκληση στο Άγαλμα της Ελευθερίας. Μετά θα επισκεφθώ τους πελάτες και τους συνεργάτες μας. :) 

Καλό Σαββατοκύριακο.

Με εκτίμηση,

Ernst Prost