Εργασία με μειωμένο ωράριο γιατί δεν γίνεται τίποτα, ή δεν γίνεται τίποτα λόγω της εργασίας με μειωμένο ωράριο;

Αγαπητές συναδέλφισσες και αγαπητοί συνάδελφοι,

Φυσικά και ο Κορωνοϊός επέφερε ένα ισχυρό πλήγμα. Σαν κεραυνός, σαν μπάλα κανονιού, σαν βόμβα. Τί γίνεται σε μια τέτοια περίπτωση; Προτείνω άμυνα, εξέγερση, αγώνα, αντίσταση με όλες τις δυνάμεις ενάντια σε αυτά τα χτυπήματα. Τί βλέπω εγώ – όχι παντού – αλλά σε μεγάλη έκταση; Το ακριβώς αντίθετο. Υπομένουμε εγκρίνοντας και εν μέρει μοιρολατρικά ό,τι έρχεται, χρησιμοποιούμε τα κρατικά προγράμματα πρόνοιας, ενώ την εργασία με μειωμένο ωράριο ακολουθεί η ετήσια άδεια.

Δεν λειτουργεί τίποτα πλέον λόγω του κορωνοϊού; Ή δεν λειτουργεί τίποτα πλέον λόγω της εργασίας με μειωμένο ωράριο; Σαφές είναι, επίσης, το εξής: Εάν όλοι τα κλείσουν όλα και πάνε διακοπές, τότε σίγουρα τίποτα δεν θα λειτουργεί. Αυτό όμως δεν συμβαίνει αποκλειστικά και μόνο εξαιτίας του κορωνοϊού. Οι βιοτέχνες μού λένε ότι δεν δέχονται εμπορεύματα, επειδή τα εργοστάσια είναι ακόμη κλειστά ή λειτουργούν με μειωμένο ωράριο και, συνεπώς, δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις παραγγελίες. Οι εκδοτικοί οίκοι γκρινιάζουν ότι δεν λαμβάνουν πλέον διαφημιστικές παραγγελίες, ούτε μπορούν να έρθουν σε επαφή με κάποιον. Οι προμηθευτές μας δεν κάνουν παραδόσεις, διότι ούτως ή άλλως δεν κινείται τίποτα – γι' αυτό μας λείπουν εν μέρει πρώτες ύλες και υλικά συσκευασίας. Κάτι όμως δεν πάει καλά. Φυσικά, εάν το μειωμένο ωράριο έρχεται πιο φτηνά, μειώνοντας το κόστος εργασίας και παρόλα αυτά μπορεί κανείς να κερδίζει λίγο πολύ - όχι, όχι να εργάζεται, απλά να υπάρχει - τότε είναι σαφές ότι πρέπει να χρησιμοποιήσει τον κορωνοϊό ως πρόφαση, για να καλύψει τη δική του απραξία.

Πόσα χρόνια και δεκαετίες πήγαινε καλά η οικονομία μας; Με διαρκή ανοδική πορεία, με χαρακτηριστικά την ανάπτυξη και τη μισθολογική αύξηση και σχεδόν αυτόματα απίστευτα κέρδη; "Τίποτα δεν είναι πιο δύσκολο να αντέξει κανείς, από μια αλληλουχία καλών ημερών", λένε. Και ακόμη δυσκολότερο είναι να περάσει κανείς από τις επιτυχίες, την ευημερία και την άνεση, που τόσο γρήγορα συνηθίζονται, στους αγώνες, τη σκληρή δουλειά και τα "μικρότερα ψωμάκια". Η βόμβα έπεσε σε πολλές επιχειρήσεις και τις ομάδες τους, κομματιάζοντας τα πάντα. Εκεί πρέπει να πολεμήσει κανείς, για να επιβιώσει. Σε άλλους κλάδους και εταιρείες, η εργασία με μειωμένο ωράριο και η εργασία από το σπίτι θεωρήθηκε μάλλον κάτι σαν πρόσθετη άδεια ή Σαββατική άδεια, ανάλογα με το πόσο καλά το εκάστοτε κράτος με τα κοινωνικά συστήματά του "αντλούσε το νερό", που μερικούς τους έπνιγε, και χορηγούσε φόρους. Πότε μπορώ να πάω ξανά διακοπές και πότε ξεκινάει πάλι το πρωτάθλημα; Οι ανησυχίες μερικών, σε αντίθεση με άλλους που πρέπει να επισκεφθούν έναν σύνδικο για πτώχευση. Τώρα τα χτυπήματα επηρεάζουν ολοένα και μεγαλύτερους κύκλους, συμπεριλαμβάνοντας, πλέον, και εκείνους, οι οποίοι σχετικά άνετα έκαναν τις εργασίες τους σε ένα δήθεν ασφαλές "νησί" με συνήθως ήρεμο τρόπο. Πρώτα ήταν τα κομμωτήρια, τα καφέ και τα ξενοδοχεία, τώρα οι πάλαι ποτέ ισχυρές αυτοκινητοβιομηχανίες και δυστυχώς και οι προμηθευτές τους. Η εργασία με μειωμένο ωράριο συνεπάγεται μαζικές απολύσεις. Οι τράπεζες απλά κοιτάζουν και μειώνουν δάνεια. Ακόμη και για εκείνον που χτίζει το σπίτι του, ο οποίος πιθανότατα θα χάσει τη δουλειά του.

Ε, η οικονομία δεν λαμβάνει χώρα σε καμιά φούσκα. Όχι. Η οικονομία είμαστε όλοι εμείς - 83 εκατομμύρια Γερμανοί. Και ο ένας εξαρτάται από τον άλλο.

Made in Germany. Ένα εμπορικό σήμα, κατά κάποιον τρόπο ένα συνώνυμο της εξαιρετικής ποιότητας και των καινοτομιών. Για εμένα, πάλι, μια εγγύηση αξιοπιστίας, ακρίβειας, φιλοδοξίας, επιμέλειας, υπευθυνότητας και ικανότητας να αποδίδει κανείς περισσότερο και να εργάζεται σκληρότερα, από ότι σε κανονικές εποχές, όταν χρειαστεί. Οι κρίσεις δεν αντιμετωπίζονται, δηλαδή, με μειωμένα ωράρια, αλλά με περισσότερη εργασία. Οι αρετές είναι περιζήτητες. Αρετές διαθέτουμε. Πρέπει απλά να τις ενεργοποιήσουμε. Έτσι, θα ξεπεράσουμε και αυτή την κρίση, και την επόμενη, και την επόμενη, που είναι σίγουρο ότι θα έρθουν.

Από καρδιάς,

Δικός σας,

Ernst Prost