“When the going gets tough, the tough get going.”

Goedemorgen, beste collega's!

“When the going gets tough, the tough get going.” Als het moeilijk wordt, zetten de echte doorzetters door. Ik ben dol op deze spreuk en ik heb deze me al lang, heel lang geleden eigen gemaakt. Bij TSV Lauterbach in het jeugdelftal en daarna in het eerste elftal (maar daar zat ik meestal op de bank ...) Voetbal in de C-klasse. Degraderen konden we niet meer en promoveren lukte ons niet echt :-) Maar we hebben toch gespeeld alsof ons leven ervan afhing. De voetbalsokken aan en dan vol op de bal af – en op de tegenstander. Verliezen was balen en winnen het einde. Het ging om niks. Alleen om ons, ons plezier in het spel en de passie om maar wat aan te modderen.

Maar hoe vinden we deze passie in ons werk? Hoe zorgen we ervoor dat we met zoveel vreugde en plezier ons werk doen als bij onze hobby? Dat is een goede vraag, niet? Ik geloof dat heel veel ook van het individu afhangt. Hoeveel zin hij heeft om ergens zin in te krijgen en hoeveel passie hij heeft die dan tot uiting komt. Ik geloof niet dat motiveren veel zin heeft. Iemand vindt nu eenmaal iets leuk of niet. Maar: door frustratie krijgen we minder zin om iets te doen. Dus laat u niet zo snel frustreren – en al helemaal niet door kleine dingen die er niet toe doen. Ik kan zorgen dat alles eromheen wordt geregeld, maar de rest moet vanuit iemand zelf komen. Met de leus “Tsjakka, je kunt het” kunnen kinderen misschien een zetje in de goede richting worden gegeven, maar volwassenen worden hier niet mee gemotiveerd.

Vreugde en passie, plezier in het spel, passie voor een hobby of het werk of zin om te winnen ... Dat is toch prachtig! Geloof me, dat zit in iedereen. U moet het gewoon eens uitlaten en het toelaten! In die tijd heb ik ook marathons gelopen. Over deze sport heb ik ook een mooie uitspraak: het gaat niet om kracht, ook niet om uithoudingsvermogen en al helemaal niet om snelheid, maar juist om pijn kunnen lijden ... Nou ja, daar kunnen we over discussiëren. Maar bij een marathon moeten we doorzetten en bereid zijn om onszelf af te beulen ... Als we niks doen, gebeurt er ook niks!

Ik heb ook altijd graag gebokst – maar waar ik daarbij aan dacht, deel ik liever niet met u. Ik wil immers niet dat u me een vreemde vogel gaat vinden ... :-) Ik wil hier alleen over kwijt dat we hierbij ook moeten kunnen incasseren. Soms meer, soms minder. De mat waar we op worden gestuurd is niet bedoeld om er op te blijven liggen, maar om weer op te staan ... Er blind op los slaan levert niks op, net als geen dekking zoeken. Verdedigen en aanvallen horen bij elkaar. Daar moet allebei evenveel aandacht aan worden besteed. En zonder conditie, zonder kracht en vooral zonder de wil om te winnen hoeven we al helemaal niet de ring in te stappen. U ziet dus dat er veel parallellen zijn tussen sport en ons werk, ons bedrijf en onze aanpak ... En nog één laatste ding: sporters zijn hard, maar altijd eerlijk!

Ik wens u een heel fijn weekend! Met sportieve groet,

Ernst Prost