Is gezondheid echt het grootste goed?

Beste collega's,
beste strijdmakkers!

Ik kan me voorstellen dat de passagiers van de Titanic over het algemeen wel in goede gezondheid verkeerden... Maar dat heeft de meesten van hen destijds niet veel geholpen in hun benarde situatie. Een mens heeft ook geluk nodig. Het toeval dat je op een bepaald moment op een bepaalde plek bent en niet andersom, speelt vaak een beslissende rol in successen en mislukkingen – ja, zelfs bij leven en dood. Maar geluk alleen doet 't hem ook niet. Vaardigheden komen altijd van pas – evenals de spreekwoordelijke vlijt en noeste arbeid. Met deze ingrediënten kun je zeker slagen in je werk, en in het leven.

Bij het werk met mijn stichting krijg ik vaak te maken met de uitspraak "Gelukkig ben ik gezond, dat is het belangrijkste". Ik citeer hier onze predikante uit Leipheim: "Natuurlijk is gezond zijn belangrijk en goed. Ziek zijn is gewoon vervelend, omdat je dan vaak geen plezier aan het leven beleeft. Maar ik ken ook kerngezonde mensen, die doodongelukkig en ontevreden zijn. En ik ken ernstig zieke mensen die zeer gelukkig en tevreden zijn. Dat brengt me ertoe te zeggen: gezond zijn is inderdaad belangrijk en mooi – maar het is niet het belangrijkste in het leven."  Einde citaat.

Er is dan ook niks mis met de op dit moment veelgehoorde gelukwens "Blijf gezond", maar het zou goed zijn om eraan toe te voegen "En blijf ook opgewekt en tevreden". Want je gezondheid heb je tenslotte niet helemaal zelf onder controle. Daarom neem ik graag een voorbeeld aan mensen, die ondanks gezondheidsproblemen dankbaar en vrolijk van het leven genieten. En heb ik minder op met ontevreden, knorrige mopperkonten, die nooit genoeg hebben, altijd nog iets anders willen en altijd nog iets hebben aan te merken. Dankbaarheid en deemoed, en vooral tevreden zijn met het leven, is iets heel anders. Ik heb diep respect voor alle mensen die ondanks hun gezondheidsproblemen goedgehumeurd door het leven gaan!

Toepasselijk is hier mijn lijfspreuk nr. 736  :), gebaseerd op een gedicht dat is toegeschreven aan een zekere Martinus von Biberach:

Ik kom, maar weet niet waarvandaan,
Ik ben, maar weet niet wie,
Ik leef, maar weet niet voor hoelang,
Ik sterf, weet niet op welk moment,
Ik ga, maar weet niet waar naartoe;
Toch verwondert het me niet,
dat ik zo vrolijk ben.

Er gaat niets boven een gezonde, positieve en optimistische levensinstelling. Laat ons genieten van dit leven – we hebben er maar één!

Dus wens ik u: blijf gezond, en blijf goedgeluimd en tevreden!

Hartelijke groet, Ernst Prost