• 15-07-2020

Ik heb ze allemaal goed de waarheid gezegd... ;-)

LIQUI MOLY-directeur Ernst Prost over persvrijheid en vrijheid van meningsuiting

Beste collega's.

Ik heb ze allemaal goed de waarheid gezegd! Of misschien zij mij wel... Van Playboy tot BILD-Zeitung. Van WirtschaftsWoche tot Junge Freiheit. Van de Südwest Presse tot Capital en Focus, en nog wat tv-zenders. Het is telkens weer leerzaam en ook leuk om samen met redacteurs en journalisten van gedachten te wisselen over koetjes, kalfjes en het leven, en over LIQUI MOLY natuurlijk. Ik ben iedere keer weer gespannen welke pijlen de interviewer op zijn boog zal hebben, van de A van Acne tot de Z van Zakenman van het jaar, en andere Belangrijke Zaken. Dat ik acne heb gehad staat vast – moeilijk te ontkennen met die littekens – maar waar ik verder soms over wordt doorgezaagd, is een interview op zich waard. En dan vooral over de vraag, door wie ik op de korrel wordt genomen, en van welke zijde...

Maar ach, tot nu toe breng ik het er eigenlijk nog prima van af :)

Het blijft wel ongelofelijk wat getalenteerde journalisten me af en toe weten te ontfutselen met hun slimme vragen en goede voorbereiding. Cijfers, gegevens, feiten, bedrijfseconomische kengetallen, omzet en winsten zijn natuurlijk altijd interessant. Maar dat zijn eigenlijk maar de zichtbare, meetbare en telbare aspecten, het topje van de ijsberg dat boven water uitsteekt. Soms gaat het mes er dieper in en duikt mijn gesprekspartner in mijn verleden, mijn ziel, mijn wereldbeeld. Het onzichtbare deel van de ijsberg dus, dat zich onder water bevindt. Dan moet ik er echt aan geloven. En dan wordt het eigenlijk pas echt leuk. Want wat is er nu beter dan door sluwe vragen te worden gedwongen om eens diep na te denken en uit je comfort zone te komen? Niet zelden moest ik, of beter gezegd: kreeg ik daardoor de kans om bij te sturen en na te denken over nieuwe wegen. En kreeg ik inspiratie voor veranderingen waarvoor ik die serieuze interviewers zeer dankbaar ben.

Bij het werk met de pers vind ik het belangrijk om trouw aan mezelf te blijven en niet te doen alsof. Gewaardeerd te worden om mijn houding vind ik dan ook duizend keer belangrijker dan welke onderscheiding voor economische prestaties ook. Standvastigheid versus aangepastheid! De persvrijheid is een groot goed, net als de vrijheid van meningsuiting. Het zijn twee kanten van dezelfde medaille. Een standvastige houding is, als je bewust iets zegt en het op de koop toe neemt als je in een shitstorm belandt van degenen die het niet zint wat je zegt. De vrijheid van meningsuiting is net als onze andere grondrechten gebaseerd op respect voor andere meningen, andere geloven en andere manieren van leven. Het zou heel erg zijn als je niets meer durft te zeggen, uit angst voor de gevolgen. Dat hebben we al eens gehad, en het komt helaas nog steeds voor in veel landen. Ik lees wel eens dat onze maatschappij gespleten zou zijn. Sorry hoor, maar de maatschappij zal altijd 'gespleten' zijn, en geen uniforme, gelijkgeschakelde massa mensen.

God zij gedankt dat er veelsoortigheid bestaat! Het tegenovergestelde zou grauwe eenheid zijn... Je moet ermee kunnen leven dat andere mensen anders zijn, anders denken en anders doen. Dat is ook wat ik versta onder democratie. De pers vormt een belangrijk onderdeel van ons op vrijheid gerichte bestel. Daarom houd ik zo mijn werk met redacteurs en journalisten. Ook als ik eens goed wordt doorgezaagd of op mijn kale kanis krijg :-))

Een goede journalist zal echter nooit spot, hatelijkheid, gestook en verachting gebruiken. Integendeel juist. Kranten worden met liefde gemaakt, niet met haat – want taal vormt het denken en denken is de eerste stap in bewust handelen. Één van de grootste, inmiddels helaas overleden meesters van het schrijversgilde vertelde me eens wat bij hem voorop stond bij zijn reportages over mensen, naast het vinden van de waarheid: namelijk de principes van waardigheid, eer, respect, fatsoen en tolerantie. Dé uitrusting om goed samen te leven, zonder anderen pijn te doen of schade toe te brengen. En dat is precies waar het om draait in een maatschappij. Niet om radicaal doordouwen, maar om liefdevol begrip.

Hartelijke groet,

Ernst Prost