We geven gas, maar de brandstof is krap

Beste journalisten en redacteurs,

Ons kwartaalverslag met vrij goede cijfers heeft ongetwijfeld de nieuwsgierigheid van velen onder u gewekt. Wat zit er achter deze cijfers? Hoe ziet het er achter de schermen en in ons dagelijks leven uit?
Ik beantwoord deze vragen onmiddellijk en zonder de woorden corona, pandemie, virologen of crisismanagers te gebruiken.
Ik hoor elke dag genoeg smoesjes. Helaas zijn die meer en meer van onze leveranciers afkomstig. Dit brengt ons bij de eerste molensteen om onze nek: het tekort aan grondstoffen in het hele land. Onze voorraadtanks zijn leeg. Wij wringen elke druppel olie uit onze leidingen om überhaupt te kunnen blijven leveren. Force majeure - overmacht - is wat onze inkoopafdeling krijgt als we om leveringsdata vragen. Terwijl wij anders met scheepsladingen van 5.000 ton van de Noordzee naar onze fabriek bij de Saarhaven in Dillingen reizen, denderen wij nu met vrachtwagens van 30 ton over de autowegen. Onrendabel, duur en helemaal niet milieuvriendelijk. Grondstoffen, verpakkingsmaterialen, bussen en vaten, deksels, kartonnen dozen en folies. Er ontbreekt van alles. Voor sommigen was de lockdown duidelijk een knockdown .... Uitbreidingen en reparaties van fabrieken worden op de lange baan geschoven omdat ook werkplaatsen en assemblagebedrijven klagen over een gebrek aan reserveonderdelen en materialen. 
Wat is er aan de hand? Deze kink in de toeleverketen is toch zeker niet te wijten aan de paar schepen die een paar dagen vast hebben gezeten in het Suezkanaal? Ik denk eerder dat bepaalde firma’s nog steeds liever het onheil uitroepen, zich overgeven aan thuiswerk en steun van de overheid aannemen om kosten te besparen in plaats van de handen uit de mouwen te steken. Tot zover de grondstoffencrisis waar we op dit moment onder lijden. 
En wat we krijgen is stinkduur geworden. Een prijsexplosie heeft ons rendement aan het wankelen gebracht - tussen 10% en 20% prijsverhogingen van onze leveranciers "vanaf morgen" zijn niet ongewoon... Alleen al voor onze materiaalaankopen in de fabriek verwachten wij in het lopende jaar maar liefst 20 miljoen euro aan extra kosten te moeten maken. Uiteraard proberen wij deze kostenstijgingen via prijsverhogingen aan de markten door te berekenen. Maar probeer dat maar eens in landen waar de economie op haar laagste peil staat en de inflatie recordcijfers bereikt. 
Over export gesproken: wij doen tweederde van onze zaken in het buitenland. In ongeveer 150 landen.
Weet u wat er nu ontbreekt? Gewone containers. Iedereen verkeert in een crisis en dan zijn er geen zeecontainers en ook onvoldoende vrachtcapaciteit. Allemaal volgeboekt. Allemaal bezet, allemaal op volle zee tussen Azië en Europa. Crisis? Kopen tot het niet meer gaat. Daar komt het nu op neer. Soms wachten wij weken en maanden tot wij weer vrachtmogelijkheden krijgen voor onze overzeese export - ongeacht de richting. Ook niet leuk. 
Kortom: het komt amper binnen en het gaat er slechts traag weer uit. We werken nu in 3 ploegen om ondanks ongunstige omstandigheden onze doelen te bereiken en om succes te blijven boeken.. Ik zeg vaak: "De zwakte van onze tegenstander is onze kracht." Niet alleen in de sport, maar ook in het bedrijfsleven ben je slechts zo goed als je tegenstander, de concurrentie, je toestaat te zijn. Maar op dit moment zijn wij slechts zo goed als onze toeleveranciers het mogelijk maken door betrouwbare levering van goederen.... Ik dacht ook niet dat zoiets nog eens kon gebeuren. Een beetje dom als je de aanval blaast en er onvoldoende munitie is. Maar zolang we geen oliebronnen ontdekken in Ulm of Saarlouis, moeten we de omstandigheden gewoon aanvaarden en verder gaan.
We noemen dit onbekwaamheidcompensatiecompetentie. Mooi woord. Dat heb ik laatst ergens gelezen. Trouwens, in de bouw wordt het verondersteld ook zo te zijn - dat is wat ik heb gehoord.
Ik wens u allemaal een fijne dag. Blijf gezond en vrolijk.

Hartelijke groet,

Ernst Prost
Directeur