Προσοχή! Να έχετε τον νου σας!

Αγαπητοί συνεπιχειρηματίες!

Κάθε πρωί, το εργατικό μυρμήγκι πήγαινε χαρούμενο στη δουλειά. Αγαπούσε τη δουλειά του. Εκεί περνούσε το μεγαλύτερο μέρος της μέρας του, εργαζόμενο σκληρά, σιγοτραγουδώντας πάντα έναν σκοπό. Κι έτσι δούλευε εργατικά μέρα τη μέρα, περήφανο για τον εαυτό του. Ο γενικός διευθυντής, ένα χοντρό μεγαλόσωμο σκαθάρι, διαπίστωσε ότι δεν υπήρχε κανείς να επιβλέπει το μυρμήγκι.

Αυτή η κατάσταση δεν μπορούσε να συνεχιστεί!

Δημιούργησε μια θέση επιτηρητή και προσέλαβε έναν μαύρο σκαραβαίο με μεγάλη εμπειρία. Πρώτο μέλημα του σκαραβαίου ήταν ένα σταθερό ωράριο εργασίας. Για τον σκοπό αυτόν, κατάρτισε διάφορες εκθέσεις. Σύντομα, ο σκαραβαίος χρειαζόταν μια γραμματέα που θα ετοίμαζε τις εκθέσεις. Προσλήφθηκε μια αράχνη η οποία έφτιαξε ένα αρχείο και απαντούσε στα τηλεφωνήματα. Και όλη την ώρα, το μυρμήγκι συνέχιζε να δουλεύει χαρωπό και ευδιάθετο, καθώς του άρεζε η δουλειά του και μερικές φορές σιγοτραγουδούσε έναν σκοπό.

Ο γενικός διευθυντής ενθουσιάστηκε με τη δουλειά του σκαραβαίου και του ζήτησε γραφικές παραστάσεις και αναλύσεις για το μέλλον. Έτσι, έπρεπε να προσλάβουν μια μύγα που θα βοηθούσε τον επιτηρητή. Αγόρασαν στη μύγα ένα λάπτοπ, με το οποίο θα μπορούσε να οργανώνει τις εκθέσεις με χρωματιστά μοτίβα. Τώρα... το εργατικό μυρμήγκι δεν σιγοτραγουδούσε πλέον κανέναν σκοπό και παραπονιόταν που έπρεπε να συμπληρώνει τόση χαρτούρα, αντί να δουλεύει.

Σαν να μην έφθανε αυτό, ο γενικός διευθυντής αποφάσισε ότι στο τμήμα που εργαζόταν το μυρμήγκι χρειαζόταν ένας διαχειριστής. Αυτό το υπεύθυνο πόστο ανατέθηκε στην ακρίδα. Το πρώτο πράγμα που ζήτησε μόλις ήρθε ήταν να της αγοράσουν μια ειδική πολυθρόνα. Φυσικά, χρειαζόταν κι ένα αυτοκίνητο, ένα λάπτοπ και πρόσβαση στο ίντρανετ. Είναι αυτονόητο πως χρειαζόταν επίσης έναν προσωπικό βοηθό, τον βάτραχο που ήταν γραμματέας της ακρίδας στην παλιά της δουλειά. Το μυρμήγκι δεν τραγουδούσε πλέον. Γινόταν διαρκώς πιο ανήσυχο και νευρικό.

«Πρέπει να συστήσουμε ένα συμβούλιο, να συγκεντρώσουμε στοιχεία για μια μελέτη σχετικά με την εργαζόμενη κοινωνική τάξη και να συντάξουμε μια έκθεση». Έτσι κι έγινε. Οι επίλεκτοι ειδικοί έπεσαν αμέσως με τα μούτρα για μήνες στη δουλειά έναντι μιας αξιοσημείωτης αμοιβής. Εντωμεταξύ, ο γενικός διευθυντής διαπίστωσε ότι το τμήμα στο οποίο δούλευε περήφανο το εργατικό μυρμήγκι δεν απέφερε το ίδιο κέρδος όπως πριν.

Απευθύνθηκε στην κουκουβάγια, ειδική σε θέματα διοίκησης επιχειρήσεων, η οποία πληρώθηκε χιλιάδες ευρώ. Έπρεπε να αναλύσει και να διαγνώσει τι έπρεπε να γίνει. Η κουκουβάγια στριφογύριζε για τρεις μήνες σε όλα τα γραφεία της εταιρείας. Έπειτα, παρουσίασε μια τελική έκθεση η οποία έλεγε: «έχετε πάρα πολύ προσωπικό, πρέπει να περικόψετε θέσεις εργασίας».

Μετά την έκθεση εμπειρογνωμοσύνης της κουκουβάγιας, ο γενικός διευθυντής απέλυσε το μυρμήγκι,

με την εξής αιτιολογία: «Δυστυχώς, το μυρμήγκι έχει απόλυτη πτώση της απόδοσής του και δεν εργάζεται με την ίδια εργατικότητα όπως στην αρχή. Αντ’ αυτού, μόνο παραπονιέται για την εκνευριστική γραφειοκρατία και τους διαρκείς ελέγχους. Συμπέρασμα: Το μυρμήγκι πρέπει να φύγει, διότι χρειαζόμαστε εργαζόμενους που πηγαίνουν χαρούμενοι στη δουλειά τους και σιγοτραγουδούν κι έναν σκοπό!»

Εύχομαι οι αλήθειες που κρύβει αυτό το παραμύθι να μην ισχύσουν ποτέ για εμάς!!!

Δικός σας, Ernst Prost