Τα είχα όλα :)

Αγαπητές συναδέλφισσες και συνάδελφοι.

Τα είχα όλα :) :) ή εκείνα εμένα.... Από το Playboy μέχρι την εφημερίδα BILD. Από το οικονομικό περιοδικό WirtschaftsWoche μέχρι την εφημερίδα Junge Freiheit. Από τη Südwest Presse μέχρι το Capital, το Focus και έναν-δυο τηλεοπτικούς σταθμούς. Η ανταλλαγή απόψεων με συντάκτες και δημοσιογράφους σχετικά με την ZEIT και τη WELT και, φυσικά, για τη LIQUI MOLY παραμένει για μένα μια διδακτική και, παράλληλα, ευχάριστη εμπειρία. Κάθε φορά κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα και αναρωτιέμαι ποια σπίθα θ’ ανάψει ο ερωτών από το «Α» όπως «ακμή» ως το «Σ» όπως «σφυροκοπώ». Η ακμή μου είναι αδιαμφισβήτητη – τα σημάδια είναι η απόδειξη – αλλά το γιατί μερικές φορές νιώθω να με σφυροκοπούν αξίζει πραγματικά έναν διάλογο ή μια πιο προσεκτική ανάλυση. Κυρίως το από ποιον και από ποια πλευρά δέχομαι επίθεση...

Αν και: αυτήν τη στιγμή παραμένω αλώβητος :)

Είναι απίστευτο το τι μπορούν να εκμαιεύσουν από μέσα μου οι ταλαντούχοι δημοσιογράφοι με έξυπνες ερωτήσεις και καλή προετοιμασία. Είναι φυσικό ότι αριθμοί, δεδομένα, γεγονότα, οικονομικά στοιχεία, τζίροι και κέρδη έλκουν πάντοτε το ενδιαφέρον. Αυτό είναι όμως μόνο ότι φαίνεται, ότι είναι μετρήσιμο και υπολογίσιμο, το 1/10 του παγόβουνου πάνω από το νερό. Η συζήτηση φτάνει πάντα σε ό,τι είναι καλά σφραγισμένο μόνο όταν ο συνομιλητής μου αρχίσει να σκάβει ολοένα και πιο βαθιά στο παρελθόν μου, στην ψυχή μου, στην ιδεολογία μου. Τότε μπαίνουμε στο ψητό. Συγκεκριμένα στα αόρατα 9/10 του παγόβουνου κάτω από το νερό. Αυτό έχει πολλή πλάκα. Γίνεται ακόμη καλύτερο όταν με αναγκάζουν να απαντήσω σε ερωτήσεις που απαιτούν βαθύ συλλογισμό και με κλείνουν στη φούσκα της σκέψης μου. Δεν ήταν σπάνιες οι φορές που έπρεπε ή, καλύτερα, τόλμησα να διορθώσω την πορεία μας και να αναλογιστώ καινούργιους δρόμους μέσα από αυτήν τη διαδικασία. Να μου γίνουν προτάσεις για τις οποίες είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων απέναντι σε έναν σοβαρό δημοσιογράφο.

Σε όλη αυτήν την εργασία με τον Τύπο, για εμένα είναι σημαντικό να παραμένω πιστός στον εαυτό μου, να μην προσποιούμαι. Συνεπώς, η βαθμολογία για τη στάση μου είναι για εμένα 1.000 φορές πιο σημαντική από τη βαθμολογία που μου βάζει κάποιος για την απόδοση. Στάση έναντι προσαρμοστικότητας! Η ελευθερία του Τύπου είναι ένα πολύτιμο αγαθό, ακριβώς όπως η ελευθερία της έκφρασης. Δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος. Το να έχεις μια σαφή στάση είναι να λες κάτι έχοντας απόλυτη επίγνωση και να λαμβάνεις το ρίσκο να βρεθείς ξαφνικά μέσα στην άγρια θύελλα εκείνων που δεν τους αρέσει αυτό που ακούνε. Η ελευθερία της έκφρασης βασίζεται, όπως όλα τα θεμελιώδη δικαιώματά μας, στον σεβασμό της διαφορετικής άποψης, του διαφορετικού πιστεύω και του διαφορετικού τρόπου ζωής κάθε ανθρώπου. Θα ήταν άσχημο αν κάποιος δεν είχε πλέον το θάρρος να πει κάτι, επειδή απλώς φοβάται. Αυτό ίσχυε κάποτε και σε εμάς και, δυστυχώς, υπάρχει ακόμη και σήμερα σε πολλές άλλες χώρες. Μερικές φορές διαβάζω για μια - υποτίθεται - διχασμένη κοινωνία. Συγγνώμη, αλλά μια κοινωνία θα είναι πάντοτε διχασμένη και ποτέ δεν θα υπάρξει ένα ομοιόμορφο, ευθυγραμμισμένο «πλήθος ανθρώπων».

Δόξα τω Θεώ που έχουμε ποικιλομορφία. Το να θέλουμε το αντίθετο είναι αφέλεια... Πρέπει απλώς να μπορούμε να ζήσουμε γνωρίζοντας ότι κάποιοι άλλοι άνθρωποι είναι διαφορετικοί, σκέφτονται διαφορετικά και ενεργούν διαφορετικά. Αυτό καταλαβαίνω με τον όρο «δημοκρατία». Ο Τύπος αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι του φιλελεύθερου συντάγματός μας. Γι’ αυτό αγαπώ τη συνεργασία με συντάκτες και δημοσιογράφους. Ακόμη κι αν μερικές φορές τρώω μια γερή σφαλιάρα ή, ας το πούμε καλύτερα, μια σφαλιάρα στην καράφλα μου.:)

Ωστόσο, ένας καλός δημοσιογράφος ποτέ δεν θα χλευάσει, ποτέ δεν θα εκφράσει κακία, υποτιμητικά σχόλια και περιφρόνηση για τον άνθρωπο. Το αντίθετο μάλιστα. Μια εφημερίδα φτιάχνεται με αγάπη κι όχι με μίσος - αφού η γλώσσα σχηματίζει τη σκέψη και η σκέψη είναι το πρώτο βήμα για να ενεργήσεις... Ένας από τους μεγαλύτερους μάστορες του συντακτικού σιναφιού, ο οποίος δυστυχώς έχει εντωμεταξύ πεθάνει, μου είχε πει κάποτε τι τον κατευθύνει στα ρεπορτάζ του για άλλους ανθρώπους εκτός από την αναζήτηση της απόλυτης αλήθειας: οι αρχές της αξιοπρέπειας, της εντιμότητας, του σεβασμού, της ευπρέπειας και της ανοχής. - Ο τέλειος εξοπλισμός για να πορευτείς στη ζωή σου μαζί με τους υπόλοιπους, χωρίς να πονέσεις ή να πληγώσεις άλλους ανθρώπους. Ακριβώς πάνω σ’ αυτό βασίζεται μια κοινωνία. Όχι πάνω στη δραστική επιβολή, αλλά στη στοργική κατανόηση.

Με εκτίμηση

Δικός σας, 

Ernst Prost