«Κουτά πρόβατα;»

Αγαπητές συναδέλφισσες και αγαπητοί συνάδελφοι!

Ένα πράγμα δεν γίνεται σωστό ή λάθος, επειδή πολλοί ή λίγοι άνθρωποι το κάνουν έτσι ή αλλιώς.... Κατά την εκτίμηση του σωστού ή του λάθους προφανώς η συμπεριφορά αγέλης, η κοινή γνώμη καθώς και η κυρίαρχη κοσμοθεωρία δεν βοηθούν υποχρεωτικά. Αρκετά συχνά «οι φωνές βοώντων εν τη ερήμω» εισακούονταν και τιμώνταν – αλλά αφού πρώτα τις κορόιδευαν.... Για τους εφευρέτες ισχύει επίσης το ίδιο. Με το καινούριο δυσκολεύεται πολύ ο άνθρωπος. Να μείνουμε σε αυτό που έχουμε συνηθίσει και να μην αλλάξουμε τίποτα – αυτό προτιμάμε εμείς οι άνθρωποι. «Αυτό δεν έχει ξαναγίνει!», «αυτό το δοκιμάσαμε παλιότερα και δεν λειτούργησε!», «αυτό δεν το κάνει κανείς!» – κάπως έτσι είναι οι συνηθισμένες φράσεις με τις οποίες ξορκίζει κανείς το νέο και το διαφορετικό ανατρέχοντας στο παρελθόν, στις απόψεις και την πλειοψηφία. Αν όλοι κάνουν πάντα το ίδιο, η εναλλαγή και η ποικιλία πάσχουν από απουσία ευρηματικότητας και μονοτονία. Η απαραίτητη αλλαγή / ανανέωση / βελτίωση δεν έρχεται επίσης χωρίς αέρα αλλαγής και θάρρος.... Άρα καλύτερα ποικιλία παρά μονοτονία! Αν δεν γίνεται τίποτα, δεν υπάρχει τίποτα! Και η πολλή συζήτηση είναι επίσης χαζομάρα.

Ο μοναχικός βοών εν τη ερήμω είναι μια ωραία εικόνα. Όπως και το ψάρι που πηγαίνει κόντρα στο ρέμα. Υπάρχει επίσης το ρητό «Μόνο τα νεκρά ψάρια πηγαίνουν με το ρέμα». Μια ζωντανή επιχείρηση θα δοκιμάσει επίσης. Καλύτερα να τολμάει κανείς παίρνοντας το ρίσκο της αποτυχίας παρά να μην έχει το θάρρος να κάνει τίποτα. Ο κόσμος αλλάζει. Αν δεν προχωρήσεις μαζί, θα μείνεις πίσω. Αμέτρητες εταιρείες που αντιστάθηκαν στην πρόοδο, βρίσκονται στον απόπατο της ιστορίας της οικονομίας. Κι ΕΜΕΙΣ θα πρέπει να ανακαλύπτουμε συνεχώς εκ νέου τον εαυτό μας. Να ανοίγουμε καινούριους δρόμους. Να δοκιμάζουμε νέα πράγματα. Και μ' αυτόν τον τρόπο μπορούμε να παραμείνουμε σταθεροί – ως εταιρεία, που έχει πάντα μια νέα ιδέα...Διαβάστε τη νέα έκδοση του Εικόνες και ιστορίες. Τότε θα μάθετε τι εννοώ.

Δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι κάθε μέρα όπως οι επαναστάτες (αν και γιατί όχι;). Αλλά λίγο λιγότερα λόγια και περισσότερες πράξεις, θα ήταν εντάξει. Υπεύθυνοι γι αυτό είμαστε όλοι μας. Όχι μόνο το τμήμα έρευνας και ανάπτυξης, ή όχι μόνο οι πολιτικοί και τα υπουργεία. Εν τέλει αφορά το μέλλον όλων μας. Και όποιος ανησυχεί για το μέλλον του, καλά θα κάνει να βάλει την ανησυχία στην άκρη και αντί αυτής να καλλιεργήσει σκέψεις και ερεθίσματα σχετικά με το πώς μπορούμε να διαμορφώσουμε αυτό το μέλλον από κοινού όπως το θέλουμε. Ως εταιρεία, ως κοινωνία και ως οικονομία. Δεν μου αρέσει καθόλου αυτή η συνοφρύωση που παραπέμπει στο επίσης τόσο αβέβαιο μέλλον. Ο φόβος παραλύει. Και οι παράλυτοι δεν κάνουν βήμα.

ΕΜΕΙΣ παραμένουμε επιτυχείς και αναλαμβάνουμε δράση!

Δικός σας,

Ernst Prost