• 06/05/2020

«Κορωνοϊός υπό έλεγχο ή υπό τον έλεγχο του κορωνοϊού;»

Ο διευθύνων σύμβουλος της LIQUI MOLY, Ernst Prost, μιλάει για την επανεκκίνηση της οικονομίας

Αγαπητές συναδέλφισσες και συνάδελφοι!

Όπως φαίνεται, μόλις τη γλιτώσαμε και πάλι από του χάρου τα δόντια. Παντού γίνονται ασκήσεις χαλάρωσης – ανάλογα με το ομόσπονδο κρατίδιο και τον αρχηγό του, εμ τον πρωθυπουργό... Ένα εντατικό «flip-flopping», όπως λένε οι Αμερικανοί, δηλαδή ένα πέρα-δώθε, ένα σάλτο μπροστά και αμέσως ένα άλλο πίσω. Εντάξει, για να μην γίνουν όλα μπάχαλο εξαιτίας του shutdown, πρέπει σιγά-σιγά να ξανανοίξουν τα μαγαζιά. Προσεκτικά – φυσικά... Αλλά και με συνέπεια - για να ξεφύγουμε και από τα νύχια του οικονομικού θανάτου. Η κατανάλωση πρέπει να πάρει μπροστά. Αγορά και πώληση. Παραγωγή και κατανάλωση. Και πάλι επενδύσεις με αυτοπεποίθηση, θάρρος και δυναμισμό. Όλοι μας - επιχειρήσεις και ιδιωτικά νοικοκυριά.

Αυτό είναι καίριο ζήτημα. Επίσης, οι κρατικές ενισχύσεις, τα επιδόματα για τη μερική απασχόληση, τα δάνεια και άλλες παρόμοιες παροχές ύψους δισεκατομμυρίων δεν θα βοηθήσουν σε τίποτα μακροπρόθεσμα. Τα δάνεια δεν αντικαθιστούν τους τζίρους. Μόνο όποιος επιτρέπεται να ξανανοίξει την επιχείρησή του έχει δουλειά, τζίρο και έσοδα. Τα χρήματα εξ ουρανού, οι μειώσεις στη φορολογία ή τα αυξημένα επιδόματα για τους μερικά απασχολούμενους όχι μόνο δεν κάνουν τίποτα όταν ο κόσμος δεν μπορεί να αγοράσει, αλλά είναι ταυτόχρονα «γλυκό δηλητήριο» για εκείνους που ζητούν τώρα περισσότερα από το κράτος από όσα είναι οι ίδιοι διατεθειμένοι να δώσουν. Η μετάβαση είναι εντάξει... μια βοήθεια εν πάση περιπτώσει. Αλλά η ενίσχυση δεν πρέπει να είναι μόνιμη κατάσταση. Τώρα πρέπει να ξαναδημιουργήσουμε την κατάσταση που επικρατούσε πριν τον κορωνοϊό.

Κάθε καταναλωτής είναι και παραγωγός και αντιστρόφως. Σε μια εξειδικευμένη οικονομία όλοι δημιουργούν για όλους και όλοι επωφελούνται απ’ όλους. Αν όλοι μας έχουμε δουλειά, έχουμε κι ένα εισόδημα για να αγοράσουμε. Ακούγεται απλό, αλλά αυτή είναι η καρδιά της ελεύθερης οικονομίας της αγοράς. Στόχος είναι η πλήρης απασχόληση με άνετες αποδοχές και μισθούς. Δεν πρέπει το κράτος να μας ωθεί προς αυτήν την κατεύθυνση, αλλά η κοινωνία, οι πολίτες, οι εταιρείες με τις ομάδες τους, δηλαδή όλοι εμείς. Τώρα είναι η ώρα για τους δημιουργικούς, τους δουλευταράδες, τους δυναμικούς, εκείνους που πιστεύουν στο μέλλον, που πιστεύουν στον εαυτό τους, που ποθούν διακαώς να οραματιστούν και να κάνουν κάτι. Με τις απαγορεύσεις στην εργασία, γιατί διαφορετικά το επίδομα μερικής απασχόλησης κάνει φτερά, δεν καταφέρνει κανείς την ανάκαμψη. Κι αυτό εννοώ όταν λέω «γλυκό δηλητήριο».

Δουλειά βρίσκει κανείς πάντα. Υπάρχουν αρκετά πράγματα να κάνεις. Φυσικά, όταν κάποιος κλείνει τελείως τον διακόπτη και κινεί την επιχείρηση με μηδενική ταχύτητα – όπως πράγματι έκαναν μερικοί-μερικοί που δεν είχαν καμία επιτακτική ανάγκη – δεν χρειάζεται μετά να απορεί γιατί δεν κινείται απολύτως τίποτα. Τότε δεν φταίει όμως η κρίση, αλλά το πώς την αντιμετωπίζει κανείς. Έχω πολλά συγκεκριμένα παραδείγματα να σας δώσω.

Αφού αρχίσουμε να παράγουμε και να πουλάμε όπως πριν, έχουμε ένα σωρό ανάγκες σε εμπορεύματα και υπηρεσίες. Δεν λαμβάνουμε πάντα ό,τι χρειαζόμαστε: «ξέρετε, βρισκόμαστε σε μερική απασχόληση, λυπόμαστε». Δεν γίνεται όμως να συμβαίνει αυτό τώρα. Όπως και νά ’χει. ΕΜΕΙΣ προχωράμε και στοχεύουμε στα κενά που δημιουργεί αυτή τη στιγμή ο ανταγωνισμός μας. Εκμεταλλευόμαστε τις ευκαιρίες μας, ακριβώς μέσα στην κρίση, γιατί δεν απομακρυνόμαστε ακροπατώντας, ούτε καταφεύγουμε κάτω από τις φτερούγες του κράτους, αλλά ορθώνουμε το ανάστημά μας και κάνουμε τα αδύνατα δυνατά για να τα καταφέρουμε ακριβώς αυτήν τη στιγμή - όπως μας αρμόζει!

Από καρδιάς

Δικός σας,

Ernst Prost