«Απόλαυση, απόλαυση, απόλαυση»

Αγαπητοί συνέταιροι, αγαπητοί συνεργάτες, αγαπητοί φίλοι!

Είμαι παλιάς κοπής. Ένα απολίθωμα ή τουλάχιστον είδος υπό εξαφάνιση. Ξεκίνησα ως μαθητευόμενος μηχανικός αυτοκινήτων με 45 ώρες την εβδομάδα και 80 γερμανικά μάρκα τον μήνα. Τα επόμενα χρόνια τα χρήματα ήταν ναι μεν περισσότερα, αλλά ο χρόνος εργασίας αυξανόταν αντί να μειωθεί. Θέλαμε να τα καταφέρουμε και να ζούμε καλύτερα.... Παραμονή πρωτοχρονιάς δουλειά μέχρι το μεσημέρι – όπως και την παραμονή των Χριστουγέννων – αυτό ήταν κάτι τελείως φυσιολογικό. Τα να ευχόμαστε ήδη από τα μέσα του Νοέμβρη Καλά Χριστούγεννα και Ευτυχισμένο το Νέο Έτος ήταν ανήκουστο. Η Παρασκευή ήταν κανονική εργάσιμη και οι διακοπές ήταν 21 μέρες.

Για τους νέους μπορεί αυτό να ακούγεται σαν εκμετάλλευση ή τουλάχιστον μια τεράστια ανισορροπία στη ζυγαριά εργασίας-ζωής. Απόλαυση, ξεκούραση, χαλάρωση, ηρεμία, απόσταση από την εργασία, ενδοσκόπηση, τριήμερα και κομμένες βδομάδες και μετά πάλι γκρίνια για την αγχώδη εργάσιμη εβδομάδα των τεσσεράμισι ημερών. Είναι η δουλειά πράγματι κάτι τόσο απεχθές, που πρέπει κανείς να μειώνει συνεχώς τις ώρες εργασίας; Αυτό θα ήταν λυπηρό και σφαλερό. Από τι θέλουμε λοιπόν να ξεκουραστούμε και τι υποτίθεται ότι απολαμβάνουμε; Η εργασία φέρνει ικανοποίηση, αναγνώριση, αυτοεπιβεβαίωση και το ευχάριστο αίσθημα της επίτευξης.

Πιστεύω η ότι η εργασία είναι αναπόσπαστο μέρος μιας ολοκληρωμένης ζωής. Ρωτήστε έναν άνεργο – ανεξάρτητα από τα χρήματα και τις κοινωνικές επαφές που έχει κανείς από τη δουλειά του. Αν μόνο ο ελεύθερος χρόνος είναι ιερός και το αντίθετο εκλαμβάνεται ως αγγαρεία ή κάτι άσχημο, κάτι δεν πάει καλά. Έχει η βαρεμάρα νόημα; Δεν μου αρέσει αυτό το μότο περί ισορροπίας εργασίας-ζωής. Είναι λάθος. Σαν να ήταν η ζωή και η εργασία αντίθετα.

Η εργασία είναι ένα μέρος της ζωής. Και μάλιστα ένα σημαντικό μέρος. Εύχομαι κάθε άνθρωπος να έχει μια δουλειά που να τον γεμίζει, που να τον χαροποιεί και να είναι διασκεδαστική. Η εργασία είναι σημαντική – και για τους άλλους ανθρώπους και για το σύνολο (αναλογιστείτε μόνο τα επαγγέλματα φροντίδας). Φυσικά και πρέπει η αναλογία και ο χρόνος να συμφωνούν. Γι' αυτό κι έχω απαγορεύσει αυστηρά τις υπερωρίες.

Παλιότερα, περίμενα πάντοτε πότε οι ανταγωνιστές μας θα απολαμβάνουν ένα τριήμερο, θα κλείσουν ή κάπως θα είναι απόντες και το «οχυρό» τους θα είναι αφύλαχτο. Αυτές τις στιγμές ξέραμε πάντα πώς να τις εκμεταλλευτούμε. Όταν οι ανταγωνιστές μας κλείνανε για διακοπές, εμείς κάναμε τις πιο δελεαστικές προσφορές στους πελάτες. Μερικές αργίες εμφανιζόμασταν με ξαφνικές προσφορές & δράσεις εκμεταλλευόμενοι έτσι το χρονικό προβάδισμα. Μέχρι να πάνε οι άλλοι ξανά στη δουλειά, εμείς είχαμε ήδη επιτύχει τους στόχους μας. Ακόμη μου αρέσει η τακτική με το στοιχείο του αιφνιδιασμού όπου «κατά την απουσία του αντιπάλου ενισχύεις τα δικά σου πλεονεκτήματα». 

Ακόμη και τώρα στην κρίση παίζουμε το παιχνίδι μας με αυτούς τους κανόνες. Είναι παράλογο: Οι περισσότεροι κρύβονται, μειώνουν τους προϋπολογισμούς τους και βάζουν σε πάγο όλες τις πιθανές δραστηριότητες ή μένουν στο σπίτι και περιμένουν να τελειώσουν πρώτα όλα. ΕΜΕΙΣ κάνουμε το αντίθετο, εκμεταλλευόμαστε την ευκαιρία που κρύβεται σε κάθε κρίση, πάμε κόντρα στο ρέμα και επενδύουμε ακόμη και τώρα σε αγορές, ανθρώπους και στην επωνυμία μας.

200 τηλεοπτικά σποτ επιπλέον...και μόνο αυτό το στοιχείο του αιφνιδιασμού αξίζει πολλά !! Τώρα φίλοι μου! Ας εκμεταλλευτούμε το πλεονέκτημα - το χρονικό προβάδισμα - και το στοιχείο του αιφνιδιασμού. Ας κάνουμε το καλύτερο από ό,τι κάνουμε ακριβώς τώρα. Μπορούμε να απολαύσουμε αργότερα - όταν θα έχουμε κερδίσει το παιχνίδι.

Σας χαιρετώ με ενέργεια και ενθουσιασμό,

Δικός σας,

Ernst Prost

Διευθύνων Σύμβουλος